Maar zij vertelde mij ook iets, dat voor mij écht volslagen nieuw was. Ze vertelde mij over een zwemprothese. Een speciale zwemborst dus. Ik vroeg haar wat het eigenlijk was en samen hebben we erg gelachen om de beschrijving die het producerende bedrijf aan de prothese gaf. De vorm van de prothese zou er namelijk voor zorgen, dat er nog minder water achter bleef hangen.
Iedereen die, net als ik, zwemt met een normale prothese, zal kunnen beamen dat je tóch al niet tegen gehouden wordt door het water achter je neppe borst. Een zwemprothese is echter wél handig om andere redenen.
Je moet je namelijk voorstellen dat de meeste mensen maar één prothese gebruiken. Die kun je in je speciale (hele dure) prothese-BH doen en dan ziet niemand aan je dat je een borstkankerpatiënt bent. Heel fijn natuurlijk. Maar dat betekent ook, dat als je gaat zwemmen, je óók een (heel duur) prothese zwempak nodig hebt.
En daar sta je dan. In het toch al veel te warme, veel te kleine en veel te onhandige omkleedhokje. In mijn geval, met een klein jongetje naast me dat ook nog de nodige hulp nodig heeft. Neptiet uit de BH, op het bankje. Zwempak aanwurmen en nét kunnen voorkomen dat de kleine man het bankje omhoog kiept, waardoor mijn siliconenborst het naastgelegen hokje in gelanceerd zou worden. "Oh sorry mijnheer, kunt u even mijn borst terug gooien?"
Als het zwempak half aan is, de prothese erin worstelen en het zwempak fatsoeneren. Ik kan je verzekeren, dat je dat hele zwempartijtje op dit moment al minstens vier keer vervloekt hebt.
Dus, oke, misschien blijft het water dan niet achter mijn prothese hangen, ik zou toch best heel blij zijn met een zwemprothese, die gewoon in mijn zwempak zit en blijft zitten. Geen gehannes meer met het verwisselen van protheses. Ik overweeg dus serieus om er een aan te schaffen. Ik moet er alleen nog wel even voor sparen. Hij kost ongeveer tachtig euro namelijk. Misschien als ik Sinterklaas lief aan kijk?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten